این سرائیان, زمین تا آسمان فرق کرده است!

دکتر سلام…
ما چندین سال است از بس پاورپوئینت تحول دیده ایم دیگر حالمان بهم می خورد!
اول افاضات ارنست اند یانگ
بعد پاورپوئینتهای اینونتیو که دست به دست در شرکت می گشت و هر مدیری کلی با انها فخر می فروخت..
بعد پاورپوئینتها و جلسات بی بهره و بی اثر سفره کام
…. و حالا پاورپوئینتهای شما ….
تو را به خدا بگوئید کی می خواهید این همه حرف را عمل کنید و چگونه و چه موقع می خواهید اینکارها را انجام دهید؟

بزرگان می گویند : “به عمل کار براید به سخندانی نیست.” همچنین می فرمایند:”دو صد گفته چون نیم کردار نیست.”

آقای دکتر! بازارها را گرفتند و مخابرات هنوز اندر خم یک کوچه است.
آقای دکتر! شرکتهای تازه وارد یکی یکی در حال ورود به بازارهای ما هستند و ما هنوز دست به دست می کنیم.
آقای دکتر! ایرانسل از اپراتوری سیار به بازار اپراتورهای ثابت نیز وارد شد ولی ما هنوز دعوای بین ثابت و سیار را نتوانسته ایم حل کنیم.
آقای دکتر! استانهای کوچک زیان ده شدند. شما دست به دست کردید. پشت استانهای بزرگ را خالی کردید و کار را از آنها گرفتید و انها هم به زیان نزدیک شدند. … تا کجا می خواهید پیش بروید؟ کجا کارکنان گفته اند که ما اهل تغییر و تحول و اصلاح نیستیم که شما بازهم شعار می دهید و برای آنها کلاس تحول می گذارید!. پس کی می خواهید عمل کنید؟
آقای دکتر! بهترین فرصتها را یکی یکی از دست دادیم. وقتی که مخابرات خصوصی شد فقط یکسری PAP سرویس محدود در مراکز شهری می دادند ولی حالا چه؟ FCP ها هم آمدند و MVNO ها آمدند! اپراتورهای رقیب سرویس های سازمانی شان را به مشتریان ما ارایه دادند و آنها را دو هوائه کرده اند. مشتریان خوب ما، با رقبا در حال مذاکره هستند و چیزی نمانده که آنها را از ما بگیرند. شما هنوز نشسته اید در تهران و قصه ره نگاشت در گوش ما می خوانید!
آقای دکتر! به قول شاعر که می گوید “تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز!” . شما خود مشکل ساز هستید!
آقای دکتر! استانها اسب زین کرده بودند و فقط یکی می بایست مسیر درست را به انها می گفت و به انها انگیزه می داد. و راههای کهکشانی را به آنها می اموخت. تا مسیر را می رفتند. سی اسب زین کرده آماده، بهتر بود یا یک اسب آهنی بزرگ و پرهیمنه به نام مخابرات ایران که از بس النگ و دولنگ به ان آویزان است، یارای تکان خوردن هم ندارد؟
آقای دکتر! اگر این اسبهای زین کرده پیر شده بودند ولی باز هم با تجربه و بلد بودند و می توانستند در رقابت با یکسری کره اسب جوان که هنوز راه رفتن را بلد نبودند و صرفا دنبال بزرگتر خود می دویدند لااقل در یک دوره 7 ساله دیگر یکه تازی کنند. و شما به مرور انها را با اسبهای جوانتر و با علم و اطلاعات جدیدتر عوض می کردید. هزینه اش هم برای شما کمتر بود.
آقای دکتر! پرسنل کجا و کی گفتند که ما نمی خواهیم تغییر کنیم و یا عوض بشویم. آنها همواره جویای نو شدن بودند. ولی این شما مدیران بودید که نمی دانستید چه باید بکنید! و هنوز هم نمی دانید چه کنید!
آقای دکتر! بازهم تکرار می کنم، بگذارید استانها راه خودشان را بروند و شما فقط انها را هدایت کنید. اهداف تجاری تان را به انها بگوئید و از انها بخواهید. انها را پشتیبانی کنید. علم و دانش روز را به انها منتقل کنید و انها را توانمند کنید. سازمان استانها را حذف کردید و سازمان ستاد شرکت مخابرات ایران را بزرگ کردید، نوش جان مدیران تهرانی، لذتش را ببرند و در کنار بقیه شرکت های بزرگ تهرانی قیافه اش را بگیرند و پزش را بدهند که ظاهرا این درد پایتخت نشینهاست و کاری هم نمی توانیم بکنیم و ما شهرستانی ها هم یعنی از عیالات شما می باشیم! ولی تو را به خدا … بگذارید لااقل بدون سازمان هم که شده، کارمان را انجام دهیم. اگر برای شما ظواهر و سازمان و شاهانه زندگی کردن مهم است برای ما شرکت مخابرات و مردم مهم هستند. و مطمئن باشید طوری کار خواهیم کرد که سرسال عایدی خوبی نصیب سهامداران بکنیم.

سلام
چند نكته در عملكرد سرائيان قابل توجه ميباشدكه بدترينش خودمحوري و دومين نكته اي كه قطعا بسيار جالب توجه است خارجي گرايي است .خارجيهاي رنگارنگ و ارقام ميليوني هزينه قطعااين هيئت مديره و مديرعامل را بامشكل مواجه ميكند.

سلام
فارغ از یکسری اقدام کلیشه ای که دستورات آن قبل از اینکه اقای دکتر سرائیان مدیرعامل بشود از طرف سهامداران دیکته شده بود مثل افزایش تعرفه و حذف استانها به اقدامات و جلسات و بازدیدها و یا همایشهایی که در طی این چند ماه آقای دکتر سرائیان داشته اند نگاهی بیاندازیم متوجه می شویم که ایشان با یک تجربه و شناخت اولیه پا در میدان گذاشته اند و کماکان با سرعت پائینی ادامه می دهند.
اگر یادتان باشد در یک اقدام اولیه و مثبت، اولین جلسه را با استان تهرانی ها گذاشتند و در آن استان هم بیشتر در محدوده های فنی و بازاریابی شرکت، مواردی را که خود نیز تجربه اش را داشتند مطرح نمودند.
نهایتا منجر به ارتباط نزدیکتر با مدیران آن شرکت شد و حتی تا حضور در هیات مدیره تهران نیز پیش رفت و نهایتا با انتقال یکی از مدیران تهران به شرکت مخابرات ایران، ایشان نشان دادند که موضوعات عملیاتی مخصوصا موضوعات فنی برایشان بیشتر جذابیت دارد.
بعد از ان جلسات نیز دیگر خبری از تهران نشد و این نزدیکی به تهران منجر به شناخت مشکلات و در نتیجه تغییرات اساسی کاری و مدیریتی دیگری نیز نگردید. و مطمئنا این نزدیک شدن و دور شدن نمی تواند نشان دهد که استان مهمی مثل تهران نیاز به هیچ تغییرات دیگری ندارد.
جلسات بعدی ایشان بیشتر در قالب جلسات کنترل برنامه های منطقه ای بود که ابتدا در اصفهان و سپس در تبریز و مازندران و گلستان و مشهد و اخیرا نیز در اهواز ادامه یافت و عمده مواردی که از آن جلسات به گوش ما رسید مسایل مربوط به ره نگاشت بود که این نشان می دهد در این مدت ارتباطی یک طرفه بین آقای دکتر سرائیان و بقیه کارمندان بود و ایشان فقط می گفتند و کمتر می شنیدند مگر در اهواز که صرفا برگزاری یک جلسه با بازنشستگان نشان داد که دکتر کمتر با مشکلات حقیقی و موجود بازنشستگان در مخابرات آشنایی داشتند.
نکته ای که در این بین وجود دارد این است که وقتی ایشان به عنوان یک مدیر تازه به میدان آمده وارد جمع مدیران استانی می شوند و فقط خودشان از آمال و آرزوهایشان صحبت می کنند طبیعی است که بقیه مدیران نیز فقط مطالب دکتر سرائیان را بشنوند و تائید نمایند و به نحوی فقط بله قربان بگویند و دکتر متوجه نشود در آن استان چه خبر است و چه نیازهایی برای اصلاح امور در ان استان وجود دارد. ضمن اینکه اگر مدیران استانی در این جلسات مشکلاتی از استان خود را مطرح کنند این مشکلات، مشکلاتی نیست که نشان دهنده اشکال در مدیران آن استان باشد بلکه مشکلاتی را مطرح می کنند که عملکرد خودشان در بوجود آوردن آن مشکلات بی اثر بوده است.
هر چند دیر است ولی لازم است که اقای دکتر سرائیان برداشتی واقعی از مشکلات و وضعیت موجود و حقیقی شرکت مخابرات را استخراج کنند. و با کنار گذاشتن این وضعیت در کنار وضعیت بازار و صنعت به راه کارهای واقعی برسند.
کلام اخر اینکه، ایشان در سخنرانی هایشان صحبت از دیر شدن می کنند ولی خودشان در انجام اصلاحات بیشتر از همه تاخیر دارند. لازم است یکسری به خودشان بزنند و مشکلات خودشان در این زمینه را حل کنند. کارکنان مخابرات آماده همه گونه اصلاحی هستند و به نظر می رسد این مدیران هستند که نمی دانند چه باید بکنند!

با سلام
زلیخا گفتن و یوسف شنیدن شنیدن کی بود مانند بودن

والا از حرف تا عمل خیلی راهه .. باید دید در عمل چه میکنه

باید دید چطور اینها رو تو عمل ثابت میکنن