یک سوال، که پاسخ هزاران سوال است!

[box]مخابرات ما- جالب است! نویسنده از دل یک کامنت مطلبی درآورده است که یک سوال اساسی کارکنان را بی جواب می گذارد! …بی جواب![/box]

نویسنده : محمود آزی

مخابرات ما- یکی از همکاران ما سوالی ساده مطرح کرده که شاید خود به تنهایی پاسخ هزاران سوال باشد. یک بار دیگر با دقت آن را می خوانیم :

[box]

شاپور نعمت پور:
راستی یه سؤالی از دیروز همین جور داره ذهن منو قلقلک و آزار میده که میخوام این سؤال رو مطرح کنم

یه سؤال ساده:
اگه یه سازمان , نهاد ویا شرکت دولتی فرضا 2000 خودرو داشته باشه و بعد از یک کار کارشناسی بفهمن که تعداد 500 تا ازین خودروها دیگه قدیمی و مستهلک شدن وهزینه نگهداریشون رفته بالا و راندمانشون اومده پایین و اون سازمان دولتی از طریق مزایده یا مناقصه و یا هر روش دیگری این 500 خودرو رو بفروشه ,
آیا اون سازمان میتونه 500 نفر راننده ای که روی این خودرو ها کار میکردن رو هم باهاشون بفروشه؟

بلایی که دولت با فروختن شرکت مخابرات و کارمنداش عملا سر ما آورد!
ما میتونیم با استناد به همین منطق ساده , خواهان برگردوندن کارمندای شرکت مخابرات به دولت بشیم
ما اموال و رعیت نبودیم که با شرکت ماروهم فروختن.
همه ما ردیف و مجوز استخدامی از سازمان استخدام یا سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور رو داشتیم
وعملاً کارمند دولت محسوب میشدیم نه رعیت مخابرات.

البته اون زمان خصوصی سازی یه اطلاعیه زدن که هر کس می خواد بره سازمانها ی دولتی
کی ؟ منکه چیزی ندیدم
بره کدوم سازمان دولتی؟
مشخص کرده بودن؟
ایا واسه 40000 کارمند رسمی مخابرات , ردیف خالی در سازمانهای دولتی وجود داشت؟
همه اداره جات دولتی که ردیف های سازمانیشون پر بود و حتی چند برابر کارمندای رسمی شون , بخش خصوصی داشتن , اینم ازون تعارف های شاه عبدلعظیمی بوده.
عملاً هر چی فکر میکنم جوابی پیدا نمیکنم؟

نظر شما چیه؟

[/box]

راستش ما که همان تعارف معروف را هم از کسی نشنیدیم!

حالا بفرمایید نظر شما در این مورد جیست؟