[box]مخابرات ما – می خواهیم بیمه و بازنشستگی در ایران را با چند کشور دیگر مقایسه کنیم. این بار به فرانسه می رویم.[/box]
ویژگی‌های بیمه درمانی در فرانسه
تنظیم برای انتشار : همراه
منبع : اتیه نو
مخابرات ما – ایجاد رفاه و تامین‌اجتماعی، به منظور کمک به بهبود کیفیت زندگی شهروندان، هدف مهمی است که مسئولیت‌های زیادی را بر دوش دولت‌ها می‌گذارد. این هدف، وظایف گوناگونی را برای دولت‌ها -از جمله خدمات و کمک‌های اجتماعی، انواع بیمه، تامین معاش دوران بیکاری و سالمندی، خدمات بهداشتی، خدمات رایگان به نیازمندان، گسترش آموزش و پرورش و…- تعریف می‌کند. نظام رفاه اجتماعی با ارائه خدمات اجتماعی گسترده، زمینه رضایتمندی و زندگی مرفه را در جامعه برای شهروندان ایجاد می‌کند. برخورداری شهروندان از استانداردهای بهتر زندگی، موجب بهره‌وری بیشتر فعالیت آنها خواهد شد. در این میان، بیمه به عنوان بازویی مهم در برقراری رفاه و تامین‌اجتماعی محسوب می‌شود. آلمان -به عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد اروپا- از بنیانگذاران اتحادیه اروپا و حوزه یورو است.
جایگاه اقتصادی این کشور در جهان، بعد از انقلاب صنعتی و همزمان با تشکیل آن مطرح شد و تا به امروز، از آن به عنوان یک کشور پیشرو و نوآور و همچنین سرمایه‌گذار در پروژه‌های تحقیقاتی نام برده می‌شود .اقتصاد آلمان، از سیستم اقتصاد اجتماعی بازار پیروی می‌کند و هر فرد در آلمان، موظف به داشتن بیمه است و درحدود 90 درصد مردم، تحت‌پوشش صندوق‌های بیمه‌ای هستند. مزایای بازنشستگی در آلمان، شامل مستمری پیش‌ازموعد، مستمری بازنشستگی تعویق‌افتاده، مستمری ازکارافتادگی، مستمری بازماندگان، مستمری جزئی بیوه بازمانده، مستمری فرزند یتیم وکمک‌هزینه فرزند است . برخورداری از حمایت صندوق‌های بیمه درمانی، مهم‌ترین ویژگی بخش نظام خدمات درمانی آلمان است که پیشینه‌ای نزدیک به صدسال دارد. نظام بیمه‌های درمانی و خدمات اجتماعی در آلمان -به عنوان یک
«دولت رفاهی»- بر این مبنا استوار است که همه شهروندان، حق برخورداری عادلانه از تمامی خدمات درمانی را دارند و بار اصلی هزینه‌ها در این زمینه، بر دوش دولت است. بیمه‌های اجباری در دولت آلمان، عبارت‌اند از: بیمه بازنشستگی، بیمه بیکاری، بیمه حوادث حین کار و بیمه مراقبت درازمدت که آنها را ستون‌های نظام تامین‌اجتماعی می‌نامند.
در آلمان، اکثر افراد شاغل و خانواده‌های آنها (یعنی بیش از ۸۰ درصد جمعیت کشور) تحت‌پوشش نظام تامین‌اجتماعی دولت هستند و خدمات درمانی دریافت می‌کنند؛ گرچه می‌توانند تحت شرایطی خاص، از بیمه‌های درمانی خصوصی نیز استفاده کنند. کارمندان و خانواده‌های آنها، به موجب برنامه‌های تامین‌اجتماعی دولتی از حمایت قابل‌توجهی برخوردارند که به دانش‌آموزان، کارآموزان و کارکنانی که در مرخصی به سر می‌برند و همچنین بازنشستگان نیز قابل تعمیم است. از بیمه‌های اختیاری، می‌توان به بیمه بازنشستگی تکمیلی، بیمه درمانی خصوصی، بیمه لوازم خانه، بیمه تعهد شخص ثالث، بیمه مسافرت، بیمه خرابی اتومبیل و بیمه عمر اشاره کرد. طبق قانون رفاهی کشور آلمان، لازم نیست که نیمی از درآمد خود را صرف بیمه‌شدن در برابر انواع رویدادهای ناخوشایند (از سرماخوردگی معمولی گرفته تا ورشکستگی) کنند؛ اما لازم است در برابر هر حادثه‌ای که ممکن است مشکل مالی جدیدی ایجاد کند (مانند تصادف جدی و یا وقوع آتش‌سوزی در خانه) از بیمه استفاده کنند.
بیمه بازنشستگی
بیمه بازنشستگی، طرح تامین‌اجتماعی دولت آلمان است که مستمری سالمندی، ازکارافتادگی و فوت را برای بازنشستگان خانواده‌ها و بازمانده‌های آنها دربر می‌گیرد. تقریبا تمامی کارمندان، کارآموزان و افرادی که در کارگاه‌های حمایتی به کار مشغول‌اند و نیز کسانی که خدمات نظامی و غیرنظامی انجام می‌دهند، به صندوق بازنشستگی دولت، حق‌بیمه اجباری پرداخت می‌کنند. بیشتر افرادی که به کار آزاد اشتغال دارند، به این صندوق، حق‌بیمه می‌پردازند؛ اگر چه مشاغلی که دارای برنامه رفاه اجتماعی مخصوص به خود هستند، می‌توانند به طرقی دیگر بیمه شوند. افرادی که بیمه هستند و یا از دیگر اشکال مستمری جایگزین درآمد استفاده می‌کنند، نیز تحت‌پوشش بیمه بازنشستگی قرار دارند؛ ولی در این مورد، حق‌بیمه را سازمان تامین‌اجتماعی می‌پردازد.
والدینی که از مرخصی پس از تولد نوزاد استفاده می‌کنند نیز طی مدتی که سر کار نیستند، بدون آنکه حق‌بیمه بپردازند، به طور خودکار تحت‌پوشش بیمه قرار می‌گیرند. دراین کشور، پس از اتحاد دوباره آلمان، نظام بیمه ازکارافتادگی تحت‌فشار شدیدی قرار گرفت. این امر، از یک سو ناشی از نرخ بالای بیکاری در آلمان (به‌ویژه در بخش شرقی آن) و از سوی دیگر به دلیل تغییر ساختار سنی جمعیت آلمان بوده است. قانون اصلاح نظام بیمه ازکارافتادگی، مصوب سال۱۹۹۹، سعی بر آن داشت که برای برخی از گروه‌های مستمری‌بگیر، میزان مستمری دریافتی و نیز شاخص تخصیص مستمری را کاهش دهد؛ اما اعتراض عمومی و نیز قانونی که متعاقب این اعتراض وضع شد، کاهش این مستمری‌ها را برای مدت تقریبا نامعلومی به تعویق انداخت.
به منظور دریافت مستمری بازنشستگی و کهولت، باید سن افراد به حداقل مشخصی رسیده باشد و حداقل برای مدت معینی (معمولا پنج‌سال) حق‌بیمه پرداخت کرده باشند. سن عادی بازنشستگی (یعنی سنی که در آن می‌توانند با دریافت مستمری کامل بازنشسته شوند) برای بیشتر مشاغل ۶۵ سال است. تحت برخی شرایط خاص، زنان، معدنچیان و نیز کسانی که تحت‌پوشش برنامه‌های بیکاری و معلولیت قرار دارند، می‌توانند در سن ۶۰ و یا ۶۳ سالگی با دریافت مزایای کامل، بازنشسته شوند. گفتنی است، اشخاصی که به معلولیت‌های ناشی از کار و یا بیماری‌های شغلی مبتلا شده‌اند، از شرایط ویژه بهره‌مند می‌شوند. می‌توان از ۶۰ یا ۶۳ سالگی، بازنشستگی پیش‌ازموعد با مستمری کمتر درخواست کرد.
برای مستمری‌بگیرانی که مایل هستند از بازنشستگی نسبی استفاده کنند تا بتوانند پس از بازنشستگی، به کار پاره‌وقت ادامه دهند نیز تمهیداتی درنظر گرفته شده است. طرح بیمه بازنشستگی، در صورت فوت فرد بیمه‌شده، به بازماندگان او نیز مستمری پرداخت می‌کند و نیز در صورت بیماری طولانی‌مدت، بروز صدمات جسمانی یا دیگر اشکال معلولیت در شخص بیمه‌شده و به منظور جبران کاهش درآمد او مستمری نسبی به وی پرداخت می‌شود.
فرمولی که برای تعیین میزان مستمری پرداختی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بر مبنای نظام امتیازی نسبتا پیچیده‌ای تهیه شده است که میزان حق‌بیمه پرداختی افراد و نیز مدت زمانی را که تحت‌پوشش بیمه قرار دارند، مدنظر قرار می‌دهد. اگر افراد، پس از آنکه مدتی در یکی از کشورهای دیگر عضو اتحادیه اروپا کار کرده باشند، به آلمان برگردند (و یا برعکس اگر پس از مدتی کار در آلمان، به یکی دیگر از کشورهای عضو اتحادیه اروپا نقل مکان کنند) می‌توانند حق‌بیمه بازنشستگی پرداختی خود را به آلمان (و یا از آلمان به کشور دیگر) منتقل کنند. به موجب مفاد توافق‌نامه مستمری بازنشستگی که میان کشور آلمان و کشورهایی مانند ایالت متحده آمریکا و کانادا منعقد شده است، حق‌بیمه بازنشستگی‌ای که در آلمان پرداخت کرده‌اند، ممکن است به هنگام محاسبه مستمری ازکارافتادگی در کشور متبوع‌شان مورد احتساب قرار گیرد.
نظرات بسته شده است.